และแล้วก็ถึงวันสุดท้ายของการท่องเที่ยวเมืองในฝัน.. เมืองโตเกียว เมืองที่ใครหลายคนใฝ่ฝันหา..
ถ้าไม่ไปโตเกียว ดิสนีย์แลนด์ ก็เหมือนมาไม่ถึงโตเกียว..
เราเก็บหอมรอมริบ ใช้จ่ายอย่างมีสติเพื่อวันนี้..
ชิบะ คือชื่อเมืองที่ตั้งของโลกในฝันของเด็กๆ..
ชิบะ คือที่อยู่ของ TOKYO Disneyland และ Disney Sea
ชิบะคือที่อยู่ของพลเมืองชาวมิกกี้เม้าท์ วินนี่ย์เดอะพู ชิปแอนด์เดล โรนัลดักส์ ซินเดอเรล่า และตัวการ์ตูนสีสันสดใสที่เติบโตมาพร้อมๆ กับความเป็นเด็กสู่ผู้ใหญ่ในวันนี้..
5,500 เยน คือราคาค่าตั๋วสู่โลกแห่งจินตนาการใบนี้
เราเลือกที่จะท่องแดนดิสนีย์แลนด์เพียงอย่างเดียว ด้วยงบและเวลาที่จำกัด..
คิมิโกะ มิวะ และเราคือสามสาวที่พร้อมจะเดินทางไปด้วยกัน..
ผ่านเข้าประตูเมืองไม่นาน เราเห็นกลุ่มเด็กน้อยใหญ่ ต่อคิวขอถ่ายรูปกับมิกกี้และมินนี่ ตัวกระตูนในดวงใจ.. เราแอบชำเลืองไปเห็นเจ้าพลูโตยืนหน้าจ๋อย เพราะไม่ดังเท่าอาเฮียมิกกี้ เราเลยเดินเข้าไปจะขอถ่ายรูป.. แต่ทันใดนั้น พลังเด็ก ก็วิ่งตัดหน้าเราไป.. และเด็กมาจากไหนไม่รู้.. ถาโถมเข้าใส่พี่พลูโต.. ข้าน้อยขอลาท่าน.. เราคงได้เจอกันอีกในวันหน้า..
เราเริ่มต้นการเดินทางด้วย Tomorrow land เครื่องแรกแห่งแรกที่ตั้งตระหง่านอยุ่หน้าเราคือ Space Moutain ไม่รอช้า เราเดินเข้าไปต่อคิว..
ความเร็วของรถไฟที่เคลื่อนตัวต้านลม กับความมืดที่มีแสงดาวริบหรี่เพียงน้อยนิด.. ทำให้การเดินทางครั้งแรกของเรา.. ดูดพลังงานไปเกือบครึ่ง..
นี่เราแก่เกินไปแล้วหรอเนี่ยยย..
คิมิโกะและมิวะ เห็นด้วยกับความคิดเรา..
เครื่องเล่นอีกหลายอย่างใน Tomorrow Land อย่าง Star Tour ที่จำลองสถาณการณ์ร่วมเรือรบ Star War ที่มีลูกเรืออย่าง R2D2 และ ctpo ป็นเพื่อร่วมทาง จากนั้นเราก็ไม่รอช้า วิ่งตรงไปหา Micro Adventure โรงละครเวที 3 มิติ ที่สมจริง ให้เราได้มีส่วนร่วมในการทดลองวิทยาศาสตร์ ถูกย่อตัวให้เล็กลงโดยฝีมือสุนัขทดลอง!
ระหว่างที่เราต่อคิวรอขึ้น star Jet เรือบินยี่ห้อ JAL คิมิโกะและมิวะ ก็ไปซื้อขนมเด็กเล่น เป็นพายเลม่อนมากินกันแก้เหงาปาก..
เราแกล้งทำหน้าเป็นคนต่างชาติ (ติต่างว่าเป็นสามหมวยจากเมืองจีน) หลอกพนักงาน และถ่ายรูปกันอย่างเพลิดเพลินบนเครื่องบิน.. ทั้งๆ ที่อาเฮียแกว่าวเป็นภาษายุ่นว่าห้ามถ่ายรูป.. แต่เราแกล้งทำหูทวนลม จนโดนคุณพี่หน้าดุมาว่าเข้าให้..
ถ้าเราไม่ตัดสินใจออกจาก Tomorrow Land เราก็จะพลาดเครื่องเล่นอีกมากยมายที่รอเราอยู่.. พวกเราจึงเลือกเดินทางทวนเข็มนาฬิกา เพื่อมุ่งหน้าไปสู่ ดินแดนToonTown หมู่บ้านที่มีนายอำเภอใหญ่คือโดนัลดัก และประชากรอย่ามิกกี้ ชิปแอนด์เดล พลูโต และกูฟฟี่..
เราต่อคิวเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง เพื่อที่จะเข้าไปดูบ้านสีชมพูของมินนี่.. ใจจริงเราอยากไปจับมือกับมิกกี้ แต่พระเอกน้อยตัวนี้ ฮอทฮิตถึงขนาดต้องรอถึงสองชั่วโมง.. เราจึงมาหาแฟนสาวของมิกกี้แทน.. และเราก็ขึ้นไปบนบ้านของ Chip and Dale ที่อยู่บนต้นไม้ใหญ่ เราไปล่องเรือกับผู้พันโรนัลดักส์ และเราก็ไปล่องเรื่อในสวนน้ำของเหล่าตัวการ์ตูนดัง..
เราโบกมือลาสหายทั้งหลาย พร้อมกับทิ้งผ้าพันคอผืนคู่ใจกับแว่นกันแดด เอาไว้เป็นที่ระลึกโดยมิได้ตั้งใจ..
เราจูงมือกันก้าวเข้าสู่ประตูของ Fantasy Land เมืองที่ย่อโลกเล็กๆ รวมไว้ซึ่งความตื่นเต้น น่ากลัว สดใส น่ารัก น่าหลงไหล เอาไว้อยู่ครบถ้วน..
It's a Small World คือสิ่งแรกที่เราเยี่ยม.. โลกใบเล็กๆ ที่มีพี่น้องร่วมโลก ร้องเล่นเต้นรำให้เราดูระหว่างที่เรานั่งเรือไปรอบๆ มหาสมุทร.. puppet นัยร้อยตัว โยกย้ายร่างกาย ฟ้อนรำในชุดไทย.. บางตัวก็ใส่ส่าหรี่ ยืนยิ้มให้กับพวกเรา.. โลกใบใหญ่ถูกย่อลง ความเป็นผู้ใหญ่ถูกย้อนอดีตกลับไปเมื่อวัยเยาว์.. จินตนาการก่อเกิด..
เสียงเพลงวนเวียนอยู่ในเส้นสมอง จนสั่งการให้ริมฝีปากขยับฮัมเพลง It's a small world ตาม.. ไม่รู้จักเบื่อ.. แถมยังแอบมาฮัมต่อนอกเมืองในฝันอีกด้วย..
จากนั้นเราก็ก้าวขาเข้าสู่ Haunted Mansion บ้านของเหล่าบรรดารผีสิงวิญญาณหลอนที่เห็นแล้วเป็นต้องขนลุกซู่.. ภาพวาดสองพันปีของรูปท่านเค้าท์กระพริบตาให้ วิญญาณดวงไฟที่ล่องลอยอยู่รอบๆ กับอากาศเย็นๆ เสมือนจริงทำให้เราขนลุกซู่..
เมื่ออกมาจากบ้านหลอนๆ ก็พบกับผู้คนมากมาจับจองพื้นที่ริมถนน เพื่อดู Parade ตัวการ์ตูนดังของ Disney ในชุด Disney's Dreams on Parade ขบวนแห่ที่นำด้วยพระเอกมิกกี้ ตามมาด้วยผองเพื่อนเหล่า วินนี่เดอะพู ทอยสตอรี่ กูฟฟี่ แคนแคนเกิล ช้างดัมโบ ชิบแอนด์เดล ซินเดอเรล่า โรนัลดัก ไอซเอจ และอื่นๆ อีกมากมาย เริงระบำอยู่บนถนนแห่งจินตนาการเส้นนี้..
กล้องในมือทำหน้าที่จับภาพความทรงจำไว้ทุกตอน เพื่อครั้งหน้าหวนกลับมาดู.. จะได้ย้อนกลับไปสู่เมืองแห่งความฝันแห่งนี้อีกครั้ง..
เรายังคงอยู่ใน Fantasy Land เพื่อแวะรับประทานอาหารบ่ายที่เป็นพิซซ่าในกล่องข้าวเล็กๆ รูปมิกกี้
จากนั้นเราก็หลุดเข้าไปในนิทานเรื่อง Pinocchio ต่อสู่กับปลาวาฬร่วมกับหนุ่มน้อยร่างไม้ผู้นี้..
เราย้ายตัวไปสู่ Critter Country เพื่อตามหา Splash Moutain เพราะเราเตรียมเสื้อมากันน้ำเพื่อการนี้..
หลังจากเราตากตรำกรำลมหนาวเป็นเวลาเกือยสองชั่วโมง.. พระอาทิตย์เริ่มตกดิน อุณหภูมิลดต่ำลง.. กับผนังถ่ำที่หนาแน่นไปด้วยคนแย่งอากาศหายใจ.. แต่เราเกิดมาเพื่อสิ่งนี้.. บทสนธนาของสามสาวหมวยยุ่น ก็ยังคงสนุสนาน เหมือนกับว่า พลังที่มีอยู่ ไม่ได้ลดน้อยถอยลงเลย..
เราสามคน ได้ที่นั่งชั้นบ๊อกซ์บนหัวเรือไม้ที่เตรียมละล่องลงสู่ทะเลอันเชี่ยวกราด..
เราพร้อมใจกันหยิบฮูทที่ห้อยอยู่อย่างไร้ประโยชน์เมื่อนาทีที่แล้วมาปกคลุมเส้นผมและใบหน้า..
วินาทีที่เรือกระทบสายน้ำอันโกธรกริ้ว.. เราแผดเสียงแห่งความตื่นเต้น และหลั่งสารเอนโรฟีนไปพร้อมๆกัน..
เปียกกันถ้วนหน้า..
เราหยิบผ้าขึ้นมาเช็ดหน้า และเดินไปตามทางออก.. จอมอนิเตอร์ที่จับภาพถ่ายพวกเรากวักมือหา.. ความอับอายเกิดขึ้นเมื่อเราทั้งสามเห็นภาพของตัวเอง..
ก้มหน้ามุดหนีน้ำ ในขณะที่พี่ยุ่นแถวหลังยกมือแผ่ต้อนรับกระแสน้ำอย่างเต็มแรง..
อายแสดดดดดดดดดดดด.. ไม่เอาหรอรูปนี้อ่า ใครเห็นอายเค้าแย่เลย ป๊อดแสดดดด..
ออกมาสูดอากาศข้างนอก ความหนาวทำให้เราจามกันเป็นจังหวะ แต่ก็ไม่หวั่น.. สถานีหน้ารอเราอยู่..
เราตรงไปยัง Adventure Land เพื่อร่วมเดินทางครั้งตื่นเต้นกับโจรสลัด Pirates of the Carribbean ลูกระเบิดจากปากปืนใหญ่วิ่งผ่านหัวของเราไป แสงไฟจากระเบิด และการต่อสู้ร้อนระอุ จนความหนาวและเปียกชื้นเมื่อสักคู่แห้งเหือดไปสิ้น..
เราตัดสินใจจบการเดินทางเพียงแค่นี้ เพื่อไปจับจองที่ชั้นบ๊อกซ์ สำหรับดู พาเรดไฮไลทของงาน.. เราตัดสินใจแยกย้ายกันไปดูของฝาก.. ซึ่งได้คุ๊กกี้มาให้พี่ชายหนึ่งกล่องถ้วน และเล็งถ้วยกาแฟ กับพวงกุญแจเอาไว้ซื้อตอนขากลับ.. ทุกสิ่งทุกอย่างล้สงน่ารักน่าจับจองทั้งสิ้น และราคาสมจินตนาการ จนต้องบ่อยให้มันเป็นแค่ความฝันที่จะอาดเอื้อมเป็นเจ้าของ..
เราได้ Hot Dog มาคนละอัน และนั่งกินข้าวเย็นรอเหล่าตัวการ์ตูนมาเริงรำบำอีกครั้ง บนถนนสายยาวสู่ความฝันแห่งนี้
TOKYO Disneyland's Electrical Parade Dreamlights คือสิ่งที่เรารออยู่..
เหล่าบรรดาตัวการ์ตูนประกอบแสงไฟแวววาว ทำเอาตาเราพร่า แต่เป็นประกายทุกขณะก้าวย่าง.. แสงไฟข้างหน้า เสียงดนตรีคุ้นหู กับลีลาโยกย้ายของเหล่าตัวละคร Disney พาเราไปสู่อีกโลก.. โลกแห่งวัยเด็กที่คนพ้นวัยได้โหยหา..
แสงไฟดับลง มินนี่เม้าท์โบกมือลา.. เราก็เช่นกัน..
เราไม่ลืมที่จะไปตามหา ผ้าพันคอและแว่นกันแดดที่ Lost and Found แต่เราได้มาแค่ผ้าพันคอ ส่วนแว่นกันแดดนั้น ท่าทางท่านผู้พันโดนัลดัก ขอยืมไว้ใส่อาบแดดบนเรือน้อยๆ ไปซะแล้ว..
เราไม่ลืมที่จะซื้อถ้วยกาแฟมิกกี้ฝากโอก้าซัง และพวงกุญแจมิกกี้ให้ตัวเอง คิมิโกะ และมิวะ เป็นของตอบแทนเล็กๆ น้อยๆ ตลอด 17 วันที่ผ่านมาของชีวิตและการเดินทางในโตเกียวครั้งนี้..
เป็นเวลาเกือบสามทุ่ม ที่เราก้าวออกมาจากประตูแห่งจินตนาการ..
เสียงพลุดังขึ้น ส่องแสงสว่างทั่วฟ้า.. รถไฟมิกกี้วิ่งผ่านตัดกับแสงไฟพร่าๆ.. พร้อมกับโบกมือลาครั้งสุดท้ายให้กับเรา..
ขอบคุณที่ให้เรากลับไปสู่ห้วงแห่งความฝันอีกครั้ง..
ขอบคุณเพื่อนสองคนที่เดินทางไปด้วยกันครั้งนี้..
ขอบคุณโอก้าซังสำหรับขนมเค้กอร่อยๆ ที่รออยุ่ที่บ้าน..
ขอบคุณตัวเองที่ทำให้การเดินทางครั้งนี้สำเร็จ..
ขอบคุณความฝันที่ไม่เคยวิ่งหนี..
^______________^
